-1.png)
ΚΟΥΚ ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ
Ένας άνθρωπος με αξίες, ιδεολογία, ηθική. Οπαδός ρομαντικός και παλιάς κοπής. Γίγαντας με καρδιά μικρού παιδιού. Λάτρης των ασυμβίβαστων της Λατινικής Αμερικής, της Αργεντινής και της αγαπημένης του Μπόκα.
Εκδρομές, χιλιόμετρα, ιστορίες, αφηγήσεις, ξήγες. Τόσο κόσμο έχει βοηθήσει και σε τόσο κόσμο έχει σταθεί στο πλάι του.
Αυτό που πίστευε το πάλευε μέχρι τέλους. Χωρίς βήμα πίσω. Αντισυμβατικός, απείθαρχος και ασυμβίβαστος.
Η αναγνώρισή του ήταν μεγάλη από πολλούς οπαδούς άλλων ομάδων. Από αντιπάλους του 90λεπτου. Από τα τσακάλια, του πάνκηδες, τους παρίες των γηπέδων, τους αντιφασίστες των πετάλων.
Το πιο καθαρό, το πιο διαπεραστικό βλέμμα.
Ο Νίκος,η ψυχάρα, έκανε χθες το τελευταίο του ταξίδι. Αυτό με τα περισσότερα χιλιόμετρα. Το πιο μακρινό.
Έγινε ένας θρύλος που θα επικαλούνται τα μελλοντικά αλάνια, τα παιδιά της κερκίδας, τα παιδιά των πετάλων.
Και μέχρι και στην αυλαία, μέχρι και στην τελευταία πράξη πέτυχε κάτι μοναδικό. Να κάνει πολλούς αντιπάλους να μιλήσουν γι΄ αυτόν με σεβασμό και συγκίνηση. Να ενώσει με ένα αμοιβαίο συναίσθημα όλους αυτούς τους αντίπαλους οπαδούς.
Μεγάλη μαγκιά και η τελευταία πράξη.
Καλό ταξίδι Νικόλα. Καλό ταξίδι ψυχάρα.
Τα πέταλα, οι δρόμοι, τα πεζοδρόμια, τα στέκια, οι σκηνές, οι καταλήψεις, η σπορά που άφησες, η νύχτα της Θεσσαλονίκης και όχι μόνο σε αποχαιρετούν.
Καλό ταξίδι.
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ SUPER 3
Το φεγγάρι και ο χρόνος ταξιδεύουν και φεύγουν, το ίδιο κι η μέρα, το ίδιο κι ο άνεμος, έτσι και ο νεκρός φεύγει πίσω στον τόπο της γαλήνης του λέει ένα παλιό ινδιάνικο τραγούδι…
‘Με πήρανε μια μέρα απ’ το χέρι και με φέρανε στο Χαριλάου’… Κάπως έτσι ξεκίνησε, είπες ένα απόγευμα… Μικρό παιδάκι στον τελικό του κυπέλλου, έφηβος στον Βόλο το 80 να ρίχνεις την πρώτη ‘σπορά’, ο πρώτος πυρήνας στην Θύρα 3, εκδρομές με κάθε μέσο, δίχως καβάτζα καμιά, Λεωφόρο, Φιλαδέλφεια, Καραϊσκάκη, χιλιάδες χιλιόμετρα για ένα γκολ, που μπορεί να μην ερχόταν ποτέ.. Κι η ‘μαγιά’ ζυμώθηκε το 1988, δημιουργώντας αυτό που μας ενώνει μέχρι σήμερα, και δεν έφυγες ούτε λεπτό.
Tα δάκρυα ακόμη να στεγνώσουν στα πρόσωπα όλων μας και οι σκέψεις μας προσπαθούν να μπουν σε τάξη.
Σε αποχαιρετίσαμε όπως σε γνωρίσαμε…
Στο συνδεσμάκι σου, με τις μουσικές σου ακόμη να βουίζουν στο μυαλό μας.
Με τις κονκάρδες σου, τα ραφτά σου, τις ‘μικρές απολαύσεις’ όπως συνήθιζες να λες, τις αργεντίνικες καψούρες σου και την σημαία με τον Θεό του πολέμου και το μπουλντόγκ στο τελευταίο ταξίδι της ζωής σου.
Ξενύχτια ατελείωτα, βράδυ έφυγες κι εσύ...ΟΡΘΙΟΣ, να θες να τα ξηλώσεις όλα για να έρθεις εκεί που γεννήθηκες και μεγάλωσες.
Η παρακαταθήκη για όλους μας τεράστια. ΨΗΛΑ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ! Βαρύ το φορτίο, αλλά χρέος μας να το διατηρήσουμε όχι μόνο σήμερα αλλά αιώνια, για τις γενιές που έπονται. ΣΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΔΕΙΞΕΣ…
Τα ευχαριστώ μας από καρδιάς σε όλους τους οπαδούς απ’ όλο τον πλανήτη που αφιέρωσαν πέντε αράδες για την γερακάρα μας.
Αντίο μπαγάσα… HASTA LA VICTORIA SIEMPRE!
